Luís Pimentel: Xogo ruín

Aquil neno

               pincháballe os ollos
ós paxaros;
e gustáballe ver saír
esa gotiña
de ar e de lus,
ise rocío limpo
de mañanciñas frescas
.....................
Logo botábaos
               a voar
e reíase de velos
toupar contra o valado
da súa casa,
con un ruído
               moi triste
..................
Creceu e foi de aqueles.

Luís Pimentel en Sombra do aire na herba