Celso Emilio Ferreiro: Testimuña

Presento a testimuña das feridas
-mocedá derrubada,
tronzada frol de arelas-
e doume aos berros fondos dos camiños.
Ollade como estamos mutilados,
ergueitos os muñós apodrecidos
na noite interminável.
Vede que longas sombras dondas
pasan correndo, fuxindo cara a morte,
pola sede calada de aquil día
-Día da Dor sin Nome-
que ha de escribirse aínda nas estrelas.
Presento a testimuña dos aldraxes
e doume ao medo dos primeiros homes
que alcenderon lumieiras nos curutos
e creeron na liberta dos soños.

Celso Emilio Ferreiro en Longa noite de pedra