Sabían as cerdeiras o segredo dos seus ouvidos
cheos do verde puro da acústica das fiestras
e os xardíns chamábanse polo nome das pombas que
bebían auga nos seus xurdidores.
Ela comezaba a andar.
En cada ollo nascéralle unha transmigración de avelaíñas,
e ao marcharse deixaba vocais fortes no seu sitio.
Ela tiña nome de pastor.
Álvaro Cunqueiro en Poemas do si e non
No hay comentarios:
Publicar un comentario