NAUFRAXIO
Pois ti me chamas, veño a que me digas
en que recanto da ribeira certa
hei de atracar a voz distas cantigas,
si a mar está, coma unha cuncha, aberta.
En balde esculcarás falas amigas,
agás a miña, que o teu corpo aperta
ceibándote do afán, na roita incerta
onde levas sereas por aurigas.
Mais si has seguir a virazón do vento
e non escoitas meu amante acento
nin fitas o ronsel dos meus ardores,
vararei istes soños nunha praia,
e onde o levado mar pon súa raia
iranse asolagar nosos amores.
en Canle segredo
No hay comentarios:
Publicar un comentario