Cabanillas: "¡Pondal!

Na morte do poeta

   Dou o queixume derradeiro o inxente
bardo doutras edás, forte e varudo
cantor dun pobo lexendario e rudo
asoballado de estranxeira xente.

   Dos guerreiros de Suevia posto ó frente,
ós pés a lanza e o batido escudo,
agárdao Breogán, doído e mudo,
antre os pinos da costa verdecente.

   Mentres... da praia ó castro solitario
vai do vento costeiro no bruído,
como un puñal, este ferinte berro:

   ¡Morreu Pondal, o vello lexionario!
¡Caieu en terra o pino máis brandido!
¡Crebouse a lira celta de ouro e ferro!

Ramón Cabanillas en Da terra asoballada