As almas escravas,
De ideas non grandes,
Van pensando mil cousas femíneas,
Molentes e infames.
Mil soños forxando,
Que o ánimo agobian;
Arrastrando infames cadeas,
Cal brandos ilotas.
Espíritos bransos,
Espíritos muliebres;
Sedentarios, que lenta consome,
E mórbida febre.
Mais a alma do bardo,
Enérxica, ousada,
Que audaz libertade,
Tan só soña e ama:
Vai pensando en propósitos férreos,
Que ergueran a patria!

No hay comentarios:
Publicar un comentario