Manuel Antonio: "Travesía"

    Troqueles reiterados
    o reloxe e o Sol
alcuñaron moedas efímeras
que repetían todas
a mesma cara e a mesma cruz
    A costa e o Mar
escamotearon unánimes dorsos
    permutadores d'a mesma
lonxincua evasión
    Temos un estrangoado diagrama
repasado por todol-os novelos d'horizonte
que viraron a proa e a Rosa dos Ventos
    N-a fasquía d'os barcos anónimos
postos a flote pol-a madrugada
    extraviados n-o roteiro d'o serán
    persistiron sempre
a mesma foula e o mesmo ronsel
    Ese intertroque de radiogramas
    que reeditaron os faros e as estrelas
    dou-nos a multiplicación monótona
d'as mesmas letras d'o mesmo morse
    Foi a derradeira rafega d'o vento
quen nos desfollou de todal-as lembranzas?
    O Mundo
               que xa non sabe
mais que repetir unha volta consabida
    rachou clandestinamente
as follas imprevistas d'os almanaques
    C'as nosas mans suicidas
    espallaremos n-o carroussel d'os ventos
os catro puntos cardinais
    Mentras
              o timoel
arrumbará proa a Ningures
    Repetiremol-os cansos corazóns
cronometrando monotonías

    N-as velas indecisas
    follea o vento un indelébel
álbum de leit-motiws
    O minuteiro
                   (tic-tac)
asumeu o compás d'as travesías.

Manuel Antonio en De catro a catro