Manuel Antonio: "A fragata vella"

Tel-os ollos distantes
decorados de rostos xoviaes
    que os vellos mariñeiros
permutaron pol-os climas antípodas
    Levas n-o leme
un pulo de brazos tensos
que retorceron os largacíos
horizontes d'o mar
    O vento
             atortorando
    desfollou d'os velamios
outonos de mocedades
    Mercabas colares circunmeridiáns
n-os bazares d'estrelas

    Amarrabas faros dispersos
c'o simblador calabrote d'o ronsel
    Floreceches n-o Mar
primaveiras amargas
de foulas e escamallos
    Inda que o vento encalme
tremela n-as tuas velas
unha rafega de transmigracións
    N-ese teu corazón innumerábel
    tamén enchen e debalan
as mareas d'o meu corazón.

Manuel Antonio en De catro a catro