Na enfermidade tan gastada das urxencias...
cambio de rexistro e asisto
-abraiada e esplendidamente absorta -
a esta vosa visita ós restos.
Que vísceras aínda quentes non lembran
acenos das vosas vidas,
que pistas atrasadas na memoria.
Acóchome tralas túas penas:
-Deixa madura-la soberbia.
Asisto asombrada ó teu desexo e
cedería o meu puñal pola túa furia.
En Tigres coma cabalos (1990)
No hay comentarios:
Publicar un comentario