Á TARDE CUN CAN E UN LIBRO
Á tarde, cun can e un livro
entreaberto
sento-me nun banco do xardin
e deteño-me a contemplar o transcorrer da vida.
Por oriente pasa unha anada de paxaros
que non identifico.
Hai unha luz desigual tapizando a paisaxe,
hai unha luz fráxil e cautelosa
de inverno.
O corazón escoite e, ás veces, insinua unha pregunta.
Hai un manto de calma abafando alaridos,
ocultando rostros desolados.
A vida é isto? Esta dor que avanza, perniciosa,
por canles subterráneas?
esta
mediocridade?
Á tarde, contemplo a falsa calma e agardo o delírio
mentres o can, o livro, a anada de paxaros,
un eco de tronada mui ao lonxe...
En De amor e desamor, 1984 (obra colectiva)
No hay comentarios:
Publicar un comentario