Nin rosiñas brancas, nin claveles roxos!
Eu venero as floriñas dos toxos.
Dos toxales as tenues floriñas,
que sorrín, a medo, entre espiñas.
Entre espiñas que o ceo agasalla
con diamantes as noites que orballa.
Oh, do ermo prezado tesouro:
as floriñas dos toxos son d’ouro!
De ouro vello son, mai, as floriñas
dos bravos toxales, das devocións miñas!
(en Do ermo)
No hay comentarios:
Publicar un comentario