CABANILLAS: "Camiño longo"

 

Camiño, camiño longo,

camiño da miña vida,

escuro e triste de noite,

triste e escuro de día...

    ¡camiño longo

    da miña vida !

 

Vereda, vereda torta

en duras laxes aberta,

arrodeada de toxos,

crebada polas lameiras...

    ¡vereda torta, 

    ti onde me levas!

 

Camiño, camiño longo.

A choiva, a neve e as silvas 

enchéronme de friaxe,

cubríronme de feridas...

    ¡camiño longo 

    da miña vida !

 

Vereda, vereda fonda

de fontes tristes, sen auga;

sen carballos que dean sombra,

nin chouzas que dean pousada..

    ¡vereda fonda, 

    ti cando acabas!

Ramón Cabanillas: Vento mareiro